"Nou wij, boys" van Ton van Beers en Ad van Emmenes gaat over een juniorenelftal van Quick dat door inzet en eindeloze oefening de hoogste toppen van het vaderlandse voetbal bereikt.Het gaat niet goed met de voetbalvereniging Quick. Volgens Dr. Verheg, een oud-international en jeugdleider, komt dat omdat de club 'ouderwets voetbal' speelt. Hij wil dat ze het nieuwe stopper-spil-systeem gaan spelen. Hoewel de voorzitter hier niet in gelooft mag Dr. Verheg mag met één elftal zijn gelijk gaan bewijzen.
Hij kiest voor het Juniores II elftal. Het elftal waar ook zijn zoon in speelt.
Natuurlijk wordt Juniores II kampioen en na de vakantie worden ze bevorderd tot Juniores I. Ze trainen nu hard op het wondermiddel "de switch", waar ze veel succes mee oogsten. In Parijs doen ze mee aan een jeugdvoetbaltoernooi en behalen zowaar de tweede plaats.
Als het met het eerste elftal van Quick nog steeds bergafwaarts blijft gaan, treedt de voorzitter af en wordt Juniores I het 1e elftal. Dat is de redding van de club.
Als ook Oranje, door het spelen van ouderwets voetbal in de problemen raakt, wordt bijna heel Quick nu het Nederlands elftal, met uitzondering van 1 speler (Tim Manders), de beroemde Fries Oene Friezema, die zich tussen de Quick spelers zal voegen.
In de Hel van Deurne, tegen de Rode Duivels, wordt het gelijk van het moderne voetbal bewezen. Niemand begrijpt er meer iets van: Geen W-formatie, geen M-verdediging, geen magisch vierkant, maar S.S.S.S.S. (Super-Switch Stopper-Spil-Systeem)?
Na een achterstand van 3-0, roept heel het stadion: NOU WIJ BOYS! NOU WIJ BOYS! En door het spelen van het moderne systeem wint Oranje met 3-4.
Alles wijst erop dat Oene Friezema niemand minder dan Abe Lenstra is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten